17 Ocak 2009 Cumartesi

Serpil'e

mavi gözleri var onun.. emin de değilim, belki yeşildir..
ama ben hep mavi olmasını istiyorum.. biliyorum o şimdi mutsuz biraz, biraz öfkeli, acıtmışlar, incitmişler.. elimden gelse hepsinin karşısına dikilip hesap sorarım, ama bilirim ki istemez o bunu, güçlü çünkü, tek başına yapmak ister..
yalnızlığın acısı ikimiz de çekiyoruz, ben ağlarken içime akıtıyorum, o kusuyor belki, belki de böyle rahatlıyor..
birgün vardı, konuştuk geçenlerde nasıl başladı arkadaşlığımız diye, güzeldi eskileri hatırlamak..
hani birisini tanırsınız da sanki yıllardır hayatınızdaymış hissi uyandırır..
ve bir gündü yine, ağlamak istedim o gün, kime ağlıycağımı da bilemedim, aslında utandım en çok, biraz çok da zayıf görünmekten korktum..
bana öğretildi ki; kimseye zayıf taraflarını göstermeyeceksin, yoksa gelip ordan vururlar seni..
ama ben anlamıştım ilk gördüğümde onu, dost olmuştu o bana..
ve ağladım..
dinleyen olmuştu, nasıl isterdim şimdi ben de onu dinlesem..
elimden de gelir mi bilmem, ne gelir elimden, ne kadar gelir...
çok söz söyleyip de büyüsünü bozacak değilim hislerimin..
ve yine bilirim ki dile düşünce sevgiler de azalır, azaltılır..
o da zaten bilir ki söylememe gerek yok tüm bunları..
ve o bilir onu sevdiğimi..
(bana bir gün "en sevdiğim puantiyeli yastık kılıfım, en güzel çikolatalı pastam" demişti, böylesine bir şeyi ilk defa duydum ben, ve o benim en sevdiğim "kırmızı berem", "en tatlı sakızlı muhallebim")
Serpilimm seviyorum seniiii

İYİ Kİ VARSIN KARDEŞİMM!!!!!!

2 yorum:

SER dedi ki...

bana ilk defa yazıyorsun dolaylı ya da dolaysız. acılarıma teşekkür etmeliyim galiba.

blackinwhite dedi ki...

sana ilk defa yazmıyorum aslında..
bu ikinci oldu, varlığına yazıyorum, acılarına değil..