7 Ocak 2009 Çarşamba

kırık ayna


kırıldı ayna..
kırılmadan önce pusluydu zaten,
ama kırıldı işte..
yok aynada yüzüm artık
gözlerim yok
dudaklarım yok..
içime akıyor sözler
sana doğru değil
bu yüzden sildim ne varsa
hikayeyi bitiremeden
bitmesini istemeden
yarım kalsın diye sırf
biraz acı çekmek uğruna
biraz daha hassas
ve biraz daha
hastalıklı olmak uğruna..
gitmek uğruna..
ve onun uğruna
her ne varsa
ve
her ne pahasına olursa..
kırıldı ayna
benim yüzüm değildi o
olmasını da istemezdim
çirkindim zaten ben
bakamıyordum da fazla
kendimi görmek istemezdim ama
çirkin de görünmek istemezdim
kırıldı ayna
boşluk kaldı geriye
tanrıya bakarcasına bakıyorum
ne farkeder insan olmasam
veya ben olmasam
neye yarar sözler
kırılmışsa ayna
ve kırıldı ayna
yerleri süpürdüm
çöpe attım
tüm yüzleri çöpe attım
kendim de dahil
konteynırlarda..
üstünde ruj lekesi olan bir izmaritle
yan yana uzanıyorum
dünden kalan içki şişeleri
belkide gözyaşının silindiği bir mendil
tam yanımda duran
parçalarımın...
bir kediyi ezmiş dün gece bir araba
o da şuan yanımda
kendine güvenli bir yer ararken
ezilmiş hem de
biraz sıcak
ve biraz sevgi uğruna..
kırıldı ayna
yüzümü göstermemek uğruna
kırıldı ayna
yüzlerden sıkıldığı için
kırıldı ayna
biraz sevgi ve sıcak uğruna
kırıldı ayna
çünkü kırılmaya yeminliydi
ne pahasına olursa..

2 yorum:

SER dedi ki...

sözün bittiği yer burası.

blackinwhite dedi ki...

başka sözlerin başlaması ümidiyle elbet....