7 Temmuz 2009 Salı

tabi ki her kararım gibi, az önce verdiğim karar da aniden değişmeye mahkum bırakıldı zihinsel bi takım çıkmazlarımdan dolayı.
kendi içinde kimseye anlatamadığı çok şey olan insanlardanım ben de..
kendi kendini kasan tiplerden oluyorum bazen.
düşünerek konuşmayı seviyorum ama bi yandan da ağzımdan istediğim şekilde çıksın da istiyorum.
bu demek oluyo ki, ben ne zaman çok düşünsem asla istediklerimi söyleyemiyorum.
küçük bir mola aldığımda karşımdakinden, kaçıp da yastığımın altına sakladığımda kafamı, biliyorum ki istediklerim yine bende kalacak.
biliyorum ki mantıklı cümleler kurmaya çalışırken, yine en mantıksız olanlar çıkacak ağzımdan.
yazarken bile açık vermemeye çalışıyorum sürekli, okunma kaygısındanmıdır yoksa itiraf etme korkusundanmıdır bilinmez.
bi süredir aitlik duygusu üzerinde düşünüyorum.
kendimi ait olduğuma inandığım yeri ve kişiyi bulma çabasındayım.
iyi, kötü, çirkin, pis, güzel, şımarık, şakacı.,suratsız, çekilmez, anlayışlı ve anlayışsız halimi seriyorum ortaya..
bilerek yaptığımdan da değil asla, içimden geliyor sadece ve biliyorum ki içimden gelenler bilmediklerim.
bilmeyi ertelediklerim.
insanın kendi hayatı üzerine oynaması en adil olanı, seçimler bana ait.
aitlik duygusu ararken kendimi bulabiliyorum sadece, o da çok ufak bir kısmı onca yabancılaşmış duygu arasından.
ben gündelik hayaller paylaşmayı tercih ediyorum insanlarla.
ama içimde delice bir arzu var kendimi açmak gibi.
yapmak istediklerim o kadar çok ki hepsini yapmaya ömrüm yetmez.
"peki neden?" sorusuna kesinlikle cevap da veremiyorum.
nefret ediyorum nedenlerden niçinlerden, sorular beni öldürüyor ama sakin duruyorum illa da..
karşımdaki herhangi bir olayda beni değilde hala kendisi adına bir çıkarım yapmaya çalışırken buluyorum ilişkilerde kendimi sürekli.
birden anlatmaya çabalarken görüyorum aynada suratımı.
çünkü bu yüzden çünkü şöyle diye..

günlerdir aynısı oluyor, kendi hayallerimi yaşatmak istiyorum biyerlerde.
koca birgün sadece kendimi anlatmak istiyorum.
anlayabilecek yetisi olan birileriyle konuşmaya ihtiyacım var.

bir zamanlar beni öfkeden çılgına çeviren doktorum
düşersen ben aşağıdayım demişti.
o da dinlememişti.
ben zaten aşağıya hiç bakmadım ki..
olsa da görmezdim ya
neysee..

2 yorum:

Adsız dedi ki...

düşersen ben seni uçururum süperman gibi :D

blackinwhite dedi ki...

uçur beni süpereva:)) acayip makbule geçer anlatamam:)