neden ayıp?

çocukken rahatça yaptığımız şeyler neden büyüyünce ayıp?
binlerce mantıklı açıklamayı duyar gibiyim.
ama ilgilenmiyorum şuan.
konumuz osurmak.
alt başlıkları üst başlıkları olmayan bir mesele.
basit ve kokusuz işte.
kibarcası pırt.

"osurmadan sıçmak çalgısız düğüne benzer" derdi rahmetli dayım.
kalınbağırsak kanserinden ölmüştü.
hastanede yatarken doktorlar sürekli gelip soruyordu
" ee bugün gaz çıkartabildik mi? tuvaletimizi yapabildik mi?"
yani karşıdakini rahatlatmak için söylenmiş şeylerdir, birliktelik katmak istercesine, çok insanca olduğunu gösterircesine.
bugün osurabildik mi?
hep beraber osuruyormuşuz gibi günün belirli saatlerinde sanki.

neyse kanserden değil de kalbindeki mantardan öldü.
nur içinde yatsın.
özlüyorum bazen..
aklıma geliyor falan neyse...

hangi yazar yazısını yazarken en heyecanlı yerinde şööle güzel bir pırtlayıp da rahatlamamıştır ve yazısına devam etmemiştir.
malum yaz mevsimi, kirazlar erikler kayısılar ve karpuzlar..
kimden neyi saklıyosun ki?
gece klübünden çıktıktan sonra acıkan ünlü "bilmemkimi" kurufasülyecide yemek yerken yakaladık.
ee şimdi gece o da pırtlamayacak mı?
yoksa özel bir aletlerimi var arada bir gazlarını alan?

yani çok mantıksız bir yazı bu biliyorum.

sadece son zamanlarda muhabbeti çok geçti o yüzden.
ben de eksik kalmak istemedim.
ööle işte.
yersen:)