aynanın karşısına geçip kendi kendime küfür ettim, küfür ederken surat ifademi merak ettim.
çünkü geçenlerde hastaneye annemin mr sonucunu almaya giderken, bir kız sevgilisine bir olay anlatıyordu ve benim burda bile söylemek istemediğim küfürler ediyordu, bir kart horoz kahramanımıza, yaşlı piç gibi çok hafif küfürden tutun da, tüm ailesini kapsayacak sevgili dolu hareketleri yapmasını önermeye kadar gidiyordu.
bi an koktum, ben de mi küfrederken böyle iğrençleşiyorum, böyle buruşuk bir surat ifadesiyle, dövecekmiş gibi tavırlar mı sergiliyorum.
ama beklediğim gibi değilmiş.

bence bana gayet yakışıyor. her ne kadar manita küfretmemden hoşlanmasa da ben çok rahatlatıcı olduğunu düşünüyorum.
bir de "bööle sözler senin gibi bir kıza yakışıyor mu?" lafına kıl oluyorum.
o zaman daha çok küfredesim geliyor.
bugün biraz daha rahatladım.
bi süredir aynalara bakmaktan rahatsızlık duruyordum.
çirkinleşmiş hissediyorum kendimi iyice.
özellikle yeni boyanmış saç diplerimin kırmızı halini görmeye dayanamıyorum.
ha bir de, boğazım ağrıyordu, aynanın karşısında bol bol bademciklerime baktım güldüm.
zor oluyo bakması, bööle derinden bi "eaaee" dediğinde daha iyi görünüyo.

sıkıldığınzda bakmanızı tavsiye ederim.
sevgiler:=)