15 Haziran 2009 Pazartesi

çok garip bir gün;
sürekli birileri veya bişeyler hakkında fikir yürütüyorum.
nedenler ve sonuçlar arasında sıkışıp kaldım,
çok mu iyiyim çok mu kötüyüm yoksa ikisinin arasında muallaktamıyım,
yoksa bir hiç miyim
veya hep varmıyım?

soru işaretleri dolu cümleler var son zamanlarda bende
ve kimsenin de cevabını bilemeyeceği ve veremeyeceği

odamdaki halıları kaldırdım.
çıplak ayak soğuk zemine basmak kadar güzeli yok
ama hayalimdir hep
evimde halıların üzerinde sevişmek ve uyumak..

özledim ..

2 yorum:

casaubon dedi ki...

En zor şeydir sıkışmak. İnsanı yer, bitirir. Kendimize sorduğumuz soruların cevapları başkasındaysa eğer bu sıkışma yürek burkar. Her "neden" mutlaka bir sonuca bağlanmıyor işte. Bu yüzden sıkışmalarımız. Hepimiz kötüyüz aslında. Bu yaşadıklarımız, yaşattıklarımız. İyiymiş gibi yapmaktan, mutluymuş gibi yapmaktan, her geçen gün daha da acı çeker hale geliyoruz. Bulacağımız cevaplar her yeni bir sorunun başlangıcı oluyor her seferinde. İçimizdekileri bir dışarı atabilsek, bir kere becerebilsek bunu, kimbilir belki de soğuk zemine basmamıza gerek kalmayacak. Belki de özlemeye...

blackinwhite dedi ki...

evet...