memeler

sevişecek değil,
sevecek kadın arardı o.
ama sevişseler de fena olmazdı.

belki gereksiz bir yorgunluktu sadece.
sevişmek...
tüm istisnalar içinde basit bir kaide,
terse işlerdi kurallar.

memelerin arasında uyuyabilmek yeterdi.
yan yatınca birbirine kavuşan memelerin arasına sokup da burnunu uyumak..
belki birazda belini okşamak isterdi.
uyandırmadan, hissettirmeden fazla.

hani çok sevdiği çam yeşili olduğuna inandırdığı gözlere bakmak isterdi.
sevmezdi belki çok kadın tenini,
öpemezdi,
dokunamazdı çok.

ama koklardı kadını.
önce sarılıp,
sımsıkı sarılıp,
çenesinden boynuna kadar koklardı.

hiç paylaşmayı sevmediği anne memesiydi,
doymaktı, uyumaktı..

söylemişti birisi bana
"sevişmemiş olmak daha cezbedici"

daha tehlikeli.

hep yarım yamalaktı herşey.
istemezdi sevmediklerine benzemek,
onların korktuklarından da korkmak istemezdi.
ama benziyordu işte.

bir insanın kaderi hep diğer ikisine bağlıydı.

hep onun olsun istediği memelerin sahibi
ve
o memelere sahip kişi.

eğer ulaşırsa sadece ona ait bir memeye
sıkıca kavrayacak acıtana kadar
ucunu yakalayıp ağzına götürücek
ve delice dişlemeye başlayacak.

acıtmak isterdi belki de memeleri.

sahip değildi.

başka şeylere sahipti.
ama sahip oldukları
kullanmak istemedikleriydi.

bir kadına sahip olmak istemezdi
tek derdi memelerdi.

sevişmek yorucuydu demiştim ya
o uyumayı tercih ederdi.

bir fincan kahveyi
televizyon izlemeyi

aşka tercih ederdi.

dedim ya
aslında onun tek derdi
memelerdi.