sevgili'ye...

garantisidir bu sözler hiç okunmamanın..

şimdi aşk, bir ilkbahar günü, rüzgarın esintisine ayak uydurup da, o çok sevdiğim sahile gitmenin buruk yalnızlığıdır...

ne büyük hüsrandır onca sesin arasında duyuramamak sesini..

en sinsi hırsızlıktır, hayat alfabesinden senin isminin baş harfini çalmak...

söyleyememek ismini bir daha...

duyuramamak sana...

ayakkabılarını bile bağlamadan sana koşa koşa gelen çocuk kaybolmuş, sahilde yosunların üzerinde dolaşan sineklerin huzursuz edici senfonisinde uyuyor şimdi...

ah sevgili,

daha kaç çığlık daha kaybolacak kulaklarında

ve sen duymayacaksın!

inkar etmem öfkemi,

öfkem varoluşumun kanıtıdır

ikimizin arasında küçülen yaşamda

keyfekeder bir isyandır bu sana

ve bana ait olana

ah sevgili,

bilebilseydin bir kez,

bilmek istemeyeceklerin bu kadar çoğalmazdı

bilmek isteseydin,
bilmediklerin yokolmazdı...

hangi korkuydu bu

dev gölgesi üzerimden eksik olmayan!!!!

söyle sevgili....