çok mutsuzum bugünlerde..
otoyolda lastiği patlamış koca, yüklü bir kamyon gibiyim.
kime çarpsam acıtıcam.
gündemimde değinmek istesem konu bir ton.
hep es geçiyorum, üstünde durmamaya çalışıyorum.
dosta da düşmana da küstüm bu sıralar.

dosta küsüm, dostluk böyle mi diye
düşmana küsüm, neden bana düşmansın diye.

hayatta bir kavgam yok. amacım yok belkide.
bu yüzden savruluyorum her gün bi tarafa.
ama amaç ne demek bilmiyorum ki ben
belki de sorunum bu.
benim sorunum sorularım sadece.

şaşkınlıklarım var her köşemde,
sevdiğim de sevmediğim de şaşırtıyor beni sürekli.

elimde bir kitap okuyorum, okuduğumu zannediyroum.
zerresinden haberim yok oysa.
beni bekleyen projeye azılı katil gibi bakıyorum.

özlediklerim var hayatta, mesafeler girmiş aramıza.
gel desem gelir de ben diyemiyorum.

git diyebilmiştim oysa.

beni sadece sivilcelerim terk etmiyor..
alnımda çoğalıyorlar..

yıllar sonra kavuştuğum dostlarım gibi.

belki bugün kendime güvenme sebebim olur diye baktığımda aynaya,
sararmış cildimde kırmızı benekler onlar..

eleştrilecek o kadar çok tarafım var ki.
ben bile korkuyorum kendimi eleştirmekten.
neyle karşılaşacağımı bilmiyorum.

laf olsun diye yaşıyorum su sıralar.

tadı kaçmış sakız gibi hayatım!